Healthy Yogja

22 juli 2018 - Yogyakarta, Indonesië

Wakker worden van je wekker, van een haan die kraait, van een kat die kopjes geeft aan je gezicht of miauwend over je heen dribbelt, van je vriend die je...... Naja whatever. We kennen ze allemaal wel. Wakker worden van een Moskee om 5:00 uur 's nachts was nieuw voor mij. Ik wil niemand beledigen, maar in eerste instantie dacht ik dat er een onwijs grote mug rond mijn hoofd aan het zoemen was. Maar toen ik het verschil in toonhoogte hoorde en af en toe "Allah" er doorheen hoorde bedacht ik me dat ik dat een mug nog nooit had horen doen. Ik begrijp oprecht niet waarom er om 5:00 uur zoveel ellende en herrie het hele eiland over geschreeuwd moet worden.. en het ergste is nog... Het zijn er 2 tegelijk.. Er staan hier veel Moskeeën en blijkbaar niet eens ver genoeg uit elkaar om niet door het gebed(?!) van de ander heen te blèren. Dat is toch wel even wat anders dan een "goeiemorgen meissie/lieffie/schatje/drollie" en een dikke zoen!

Maar goed, ik was niet van plan te gaan bidden, dus ik bleef lekker liggen en kon nog wat door slapen. Uiteindelijk ook pas weer wakker geworden wanneer ik daar zelf zin in had, heerlijk.

De mensen van deze villa maken al hun eten volledig plantaardig. Je kan wel zeggen dat ik best geïnteresseerd ben in eten en altijd wel opzoek ben naar nieuwe gerechten en gezonde, maar vooral lekkere snacks en ontbijtjes. Na wat vragen van mij over de bereiding kwamen ze met alle liefde in onze villa het ontbijt klaarmaken om te laten zien hoe dat gedaan wordt. Daarnaast werd er chocolade/pindakaas gemaakt van volledig natuurlijke producten die enkel en alleen hier uit de tuin kwamen. Supertof en zo leuk om te zien hoe gepassioneerd iemand met eten bezig kan zijn. Ik kan het voornamelijk heel gepassioneerd opeten... 😁

Met volle buikjes nog even beteuterd naar mijn amper bruin geworden lijf en hoofd gekeken en besloten dat het nu echt weer even tijd was om in de zon te gaan liggen. Zo gezegd, zo gedaan.. Even gelegen en met een zon die hier, ondanks dat het heerlijk warm blijft best vaak achter de wolken kruipt, was bruin worden in die korte tijd alsnog best een opgave.

Het was namelijk weer tijd om op pad te gaan. Robb wilde graag naar "Fort Vredeburg" en aangezien dat dichtbij een winkelcentrum was konden we een compromis sluiten. Nu wil ik niet zeggen dat ik er echt niet heen wilde, maar mijn interesse in dat soort dingen komt altijd pas wanneer ik er daadwerkelijk ben. Ik heb ook ooit een open boek toets van het vak "recht" moeten maken, ik had dat boek alleen überhaupt nog nooit open geslagen. Tijdens de toets heb ik vervolgens de volledige tijd vol gemaakt omdat ik het ineens toch wel interessant vond wat er allemaal in dat boek stond... tja, zo werkt dat dus bij mij. Stom, I know. Die toets ik had trouwens wel in 1x gehaald... Dat dan weer wel.

Maar goed.. Compromis was dus gesloten. Ik ging mee met hem, dan ging hij mee naar de winkeltjes. Na weer een spannend tochtje op de scooter waren we aangekomen bij "Fort Vredeburg". Als "buitenlander" betaal je 10.000 Rupiah, wat ongeveer €0,60 eurocent is. Tegenover de 3.000 die de locals moeten betalen is dat alsnog een godsvermogen, maar gelukkig hadden we het nog in onze portemonnee 😁. Eenmaal binnen gingen de deuren van de ingang vrijwel meteen achter onze kont dicht, geen idee hebbende waarom gingen we gewoon ons rondje af en bekeken we wat er allemaal werd tentoongesteld. Ik vind het steeds gekker dat mijn generatie en alle generaties na mij nooit op school te horen hebben gekregen hoe het zat met de oorlog die Nederland in Indonesië heeft gevoerd. Er is namelijk echt wel een hele hoop gebeurd en het is toch eigenlijk gek dat dat wordt doodgezwegen terwijl de oorlogen in Nederland zelf wel uitgebreid worden benoemd.

Bij het laatste onderdeel aangekomen kwam er een man op ons af die zei "Cloes"! Uiteindelijk begrepen wij dat hij eigenlijk heel netjes wilde zeggen "het spijt me verschrikkelijk lieve dame en heer, maar wij gaan sluiten". Maar hé, als "Cloes" ook werkt.. Waarom zou je dan moeilijk doen. Dat was dus ook meteen de reden waarom dat hek achter onze reet werd dicht gedaan. Had toch opzich aardig geweest als ze dat even hadden gezegd, maarja alsje van "we are closing" al "Cloes" maakt.. Dan kom je waarschijnlijk sowieso niet zo heel ver. Ik stelde nog voor dat we de hele boel zouden bezetten... De Nederlanders hebben immers "Fort Vredeburg" gemaakt.. Het is van ons!! Bij nader inzien dachten we dat het niet in goede aarde zou vallen en zijn we dus toch maar weg gegaan zonder de aanval in te zetten. Gelukkig waren we niet de enige laatkomers en werden we vriendelijk uitgezwaaid.

Tijd om naar de winkeltjes te gaan. Het was onwijs druk maar dat hield ons niet tegen om wat door de vele marktjes te struinen. Naast alle toeristische troepjes was er ook vooral veel eten te vinden. Minimaal 15 Indonesische vrouwtjes die, los van elkaar, met een vuurtje een grote pan en wat bananenbladeren op de grond zaten om zich heen onwijs veel saté en ander vlees. Vele locals kochten hier hun eten en zaten op de grond vanuit een bananenblad lekker te smullen. Uiteindelijk hebben we niks gekocht behalve allebei een noodzakelijke trui. We gaan namelijk een berg beklimmen en daar ook daadwerkelijk in een tentje slapen. Omdat het op die berg erg koud kan worden 's nachts hebben we een extra trui gekocht. Nu hoop ik dat de vulkaan die er pal naast ligt zich rustig houd, anders heb ik die trui alsnog voor niks gekocht en gaan we hartstikke dood. Normaal gesproken ben ik trouwens best goed in afdingen, maar omdat ik er geen zin in had en het bijna zielig vond om voor dit bedrag moeilijk te doen heb ik de volle 7,- euro voor een dikke trui betaald. Ach.. Ik eet wel een boterham minder als ik weer thuiskom.. dat is misschien sowieso wel een goed idee 😂

Voordat we die berg beginnen te beklimmen moesten we eerst nog in Lombok zien aan te komen. Maandag om 16:15 stijgen we op met onze 3e vlucht deze reis en nemen we alweer afscheid van Java. Dat hield dus ook in dat er weer ingepakt moest worden, maar dat was zaak voor morgen. Eerst moest er geslapen worden en dan zien we wel weer verder.

Uiteraard werden we weer goeiemorgen gewenst door de moskee en vervolgens heb ik nog even mijn ogen dichtgedaan. Uiteindelijk een ontbijtje van fruit en wat gezonde noten en zaden in een soort van smoothiebowl gekregen om wat energie op te doen. Nu moet je vooral niet denken dat ik altijd zo gezond doe op vakantie.. Dit is een onwijze uitzondering maar deze ontbijtjes werden met liefde gemaakt en mijn lichaam kan het sowieso wel waarderen.

Tas ingepakt, villa kosten betaald, handgemaakte zeepjes gekocht voor op de wc en de badkamer en we waren ready to go.. Again.

Tripje richting het vliegveld verliep prima. Qua tijd was het ineens best krap, maar we hebben het vliegtuig gehaald en dat was het belangrijkste. We hadden al tegen elkaar gezegd het warme vliegtuig eten maar te weigeren aangezien we de laatste keer (hoogstwaarschijnlijk) daardoor ziek waren geworden. Bij die lokale vluchten letten ze misschien toch iets minder op de hygiëne, of het gebruik van mineraal water. Vrijwel direct bij opstijgen kregen we een "snack time" pakketje. Aangezien het een voorverpakt broodje was en een zakje met nootjes leek ons dat niet erg gevaarlijk. Rob begon aan het broodje en ontdekt vrijwel direct dat er pindakaas in zat. Ik begin aan mijn broodje.. 1e hap, 2e hap, 3e hap.. Waar the fuck is mijn pindakaas? Nu weet ik heus wel dat er mensen zijn die pindakaas niet lekker vinden 😎. Maar ik wel.. En ik wil het!! Ik kijk om me heen of nog meer mensen opzoek zijn naar hun pindakaas maar bij iedereen zie ik dat het er gewoon opzit. Verdorie heb ik weer. Na hap 7 en bijna driekwart van mijn broodje te hebben weggeknaagd zie ik eindelijk een piepklein beetje pindakaas zitten. Zo blij als een kind in een snoepwinkel neem ik een hap, en wat denk je?... Niet te vreten!!! Na deze onwijze teleurstelling heb ik de rest aan Robb gegeven en heb ik de gehele vlucht zitten huilen.

Aangekomen bij onze tussenstop op Bali moesten we naar gate 2 voor onze vlucht richting Lombok.. ook dat verliep vlekkeloos en na een ice tea en een portie frietjes konden we instappen. Helaas uiteindelijk wel 30 minuten vertraging maar de vlucht "vloog" voorbij dus dat is positief.

Op het vliegveld netjes opgehaald door een jonge Indonees met zwart haar en blonde plukjes die ons net vertelde dat we nog even 3 uur met de auto moeten rijden. Bij aankomst bij ons nieuwe maar korte verblijf ontmoeten we onze gids die ons mee gaat nemen de Rinjani op. Hierna moeten we toch echt wel snel onze bedjes gaan opzoeken, want we worden namelijk om 6:30 aan het ontbijt verwacht en aangezien het 24:00 is als we straks aankomen wordt het een kort nachtje..

Dus bij deze alvast slaap lekker en denk af en toe even aan ons 😊

Foto’s

2 Reacties

  1. Jessica:
    25 juli 2018
    Yummieee
  2. Wil:
    25 juli 2018
    Zou ook wel een nachtje op een erg koude berg willen slapen, ben jaloers!