Van Amsterdam naar Medan.
6 juli 2018 - Medan, Indonesië
Daar gaan we dan.. 30 dagen Indonesië! een berg aan voorbereidingen met wat bloed zweet en enkele traantjes. Maar vandaag was het dan zover..
Ik hoor het mezelf nog zeggen "nee, ik ga echt niet met die grote koffer op vakantie, ik sta voor lul.. dit jaar wil ik ook zo'n backpack, dat red ik makkelijk". Voornamelijk dat laatste kwam ik helaas snel op terug. Ik vind er namelijk geen reet aan om te kiezen tussen dat roze of dat blauwe jurkje.. Ik wil zowel die roze als die blauwe meenemen.. En aangezien ik ze ook in zwart, met bloemetjes en met veertjes heb moeten die ook mee! Je weet namelijk nooit welke kleur die dag de voorkeur heeft. Stel nou datje alleen die roze meeneemt terwijl je die dag net graag die blauwe aan had willen doen. Daarnaast moet je de keuze van welke oorbellen je meeneemt niet onderschatten. Ook dat is een moeilijk en pijnlijk proces. Uiteraard moet je ook een paar keer je armbandjes kunnen wisselen en vergeet vooral de keus in schoenen niet, ook dat werd een pijnlijk proces van keuzes maken en afscheid nemen van degene die het niet gingen redden.
Maar.. Tromgeroffel.. Het is gelukt! Ik hoop dat de ritsen van mijn rugzak sterk genoeg zijn, maar dat gaan we meemaken. Met een verschrikkelijk zware backpack op mijn rug konden we vertrekken. Dattie zwaar is is prima, ik heb in iedergeval mee wat ik mee wilde hebben!!
Eenmaal in het vliegtuig is er geen weg meer terug. Dat besefte ik me pas echt goed toen andere passagiers nogal vreemd gedrag gingen vertonen. Nu kan ik wel zeggen dat ik aardig wat gekkigheid gewend ben vanuit mijn werk maar toch kijk ik ervan op als je middenin een vliegtuig gaat liggen planken. Toen ik dacht dat het ergste voorbij was besloot mevrouw ook nog even te laten zien hoe goed ze de kaars kon doen.., je weet wel, op je rug liggen, beide benen tegen elkaar in de lucht en ook je kont gaat vrolijk mee omhoog. Erg charming. Nu moet ik natuurlijk haar reisgenoot niet tekort doen door haar moves te negeren. Zij stond namelijk als een volleerd yoga-docent de winderige boom na te doen en met haar been te zwaaien alsof ze op haar balletclubje was.
Niet te vergeten die menselijke luchten die door dat vliegtuig heen "vliegen". Ik snap echt wel dat iedereen eens in de zoveel tijd een scheet moet laten (behalve ik uiteraard) maar met zoveel mensen bij elkaar is het non stop een groene waas van luchten uit het darmgebied.. Bleh!!
Gelukkig kan je jezelf, ondanks al deze viezigheden tegenwoordig wel vermaken met (offline) Spotify en Netflix. Een film, 6 afleveringen, een stukje van een boek en minimaal 10x dezelfde afspeellijst verder waren we er dan eindelijk........bij de tussenstop!
Maar hé, ik klaag niet, na tussenstop 1 moesten we nog maar een 1 uur en 5 minuten vliegen waarna we op onze bestemming aankwamen.
Vervolgens wel nog een flinke rit van het vliegveld naar het hotel. Auto's en scooters scheuren hier als gekken langs elkaar alsof ze maar een haar-breedte nodig hebben. Scooters kunnen hier sowieso gebruikt worden voor 4 personen tegelijk en een snelheidslimiet lijkt niet echt van toepassing.
Maargoed, alsje dit allemaal hebt overleefd dan heb je ook wat.. Je wordt ontvangen met een vriendelijke glimlach en krijgt meteen een drankje met een stukje limoen en een halve bosui.. Wie wil dat nou niet?! 😁
Nu even douchen, languit en vervolgens bijkomen van de lange rit. De vakantie kan nu echt gaan beginnen!
Ik hoor het mezelf nog zeggen "nee, ik ga echt niet met die grote koffer op vakantie, ik sta voor lul.. dit jaar wil ik ook zo'n backpack, dat red ik makkelijk". Voornamelijk dat laatste kwam ik helaas snel op terug. Ik vind er namelijk geen reet aan om te kiezen tussen dat roze of dat blauwe jurkje.. Ik wil zowel die roze als die blauwe meenemen.. En aangezien ik ze ook in zwart, met bloemetjes en met veertjes heb moeten die ook mee! Je weet namelijk nooit welke kleur die dag de voorkeur heeft. Stel nou datje alleen die roze meeneemt terwijl je die dag net graag die blauwe aan had willen doen. Daarnaast moet je de keuze van welke oorbellen je meeneemt niet onderschatten. Ook dat is een moeilijk en pijnlijk proces. Uiteraard moet je ook een paar keer je armbandjes kunnen wisselen en vergeet vooral de keus in schoenen niet, ook dat werd een pijnlijk proces van keuzes maken en afscheid nemen van degene die het niet gingen redden.
Maar.. Tromgeroffel.. Het is gelukt! Ik hoop dat de ritsen van mijn rugzak sterk genoeg zijn, maar dat gaan we meemaken. Met een verschrikkelijk zware backpack op mijn rug konden we vertrekken. Dattie zwaar is is prima, ik heb in iedergeval mee wat ik mee wilde hebben!!
Eenmaal in het vliegtuig is er geen weg meer terug. Dat besefte ik me pas echt goed toen andere passagiers nogal vreemd gedrag gingen vertonen. Nu kan ik wel zeggen dat ik aardig wat gekkigheid gewend ben vanuit mijn werk maar toch kijk ik ervan op als je middenin een vliegtuig gaat liggen planken. Toen ik dacht dat het ergste voorbij was besloot mevrouw ook nog even te laten zien hoe goed ze de kaars kon doen.., je weet wel, op je rug liggen, beide benen tegen elkaar in de lucht en ook je kont gaat vrolijk mee omhoog. Erg charming. Nu moet ik natuurlijk haar reisgenoot niet tekort doen door haar moves te negeren. Zij stond namelijk als een volleerd yoga-docent de winderige boom na te doen en met haar been te zwaaien alsof ze op haar balletclubje was.
Niet te vergeten die menselijke luchten die door dat vliegtuig heen "vliegen". Ik snap echt wel dat iedereen eens in de zoveel tijd een scheet moet laten (behalve ik uiteraard) maar met zoveel mensen bij elkaar is het non stop een groene waas van luchten uit het darmgebied.. Bleh!!
Gelukkig kan je jezelf, ondanks al deze viezigheden tegenwoordig wel vermaken met (offline) Spotify en Netflix. Een film, 6 afleveringen, een stukje van een boek en minimaal 10x dezelfde afspeellijst verder waren we er dan eindelijk........bij de tussenstop!
Maar hé, ik klaag niet, na tussenstop 1 moesten we nog maar een 1 uur en 5 minuten vliegen waarna we op onze bestemming aankwamen.
Vervolgens wel nog een flinke rit van het vliegveld naar het hotel. Auto's en scooters scheuren hier als gekken langs elkaar alsof ze maar een haar-breedte nodig hebben. Scooters kunnen hier sowieso gebruikt worden voor 4 personen tegelijk en een snelheidslimiet lijkt niet echt van toepassing.
Maargoed, alsje dit allemaal hebt overleefd dan heb je ook wat.. Je wordt ontvangen met een vriendelijke glimlach en krijgt meteen een drankje met een stukje limoen en een halve bosui.. Wie wil dat nou niet?! 😁
Nu even douchen, languit en vervolgens bijkomen van de lange rit. De vakantie kan nu echt gaan beginnen!
Geniet ervan beide.