Bye bye Jungle

10 juli 2018 - Gunung Leuser National Park, Indonesië

Het was een lange nacht met weinig slaap en veel wakker worden. Een hoop geritsel om ons heen gehoord, niet wetende of het beesten waren of onze hersenen die ons voor de gek hielden.

Eenmaal goed wakker wrijf ik de slaap uit mijn ogen, kijk om mij heen en zie direct weer wat aapjes over de takken heen rennen. Ik voel aan mijn kleding... Zoals verwacht nog zeiknat. Ik overleg met Robb of het wel verstandig is om nog 2 dagen met zeiknatte kleding verder te lopen. We hadden immers al meerdere orang oetangs gezien en ik wilde niet dat één van ons ziek zou worden. Een andere toerist was ook al ziek geworden en aangezien we nog 25 dagen doorreizen leek mij dat geen goed plan. Na een hoop wikken en wegen besloten wij er een 1 nacht trekking van te maken. Uiteraard baalde we onwijs maar dit was misschien wel het meest verstandig. En verstandig is nou eenmaal niet altijd leuk.. 🤐😇

Iedereen die hoopte op spectaculair en spannend einde moet ik bij deze dus teleurstellen. Sorry.. 😁

Na de trekking van 1 nacht kan je raftend terug naar het dorpje. Dus... Mijn toch al natte bikini aan, vervolgens nog een klein stukje door de jungle, een laatste lunch van noodles en een gebakken ei aan een wildwater rivier en hoppa het water in. Ons vervoermiddel bestond uit 5 zwarte rubberen banden die ter plekke aan elkaar geknoopt werden met touwen. Voorop een Indonees, achterop en in het midden. Het onwijs koude water kwam van alle kanten op je gespat, terwijl we door de golven heen gingen. Op sommige momenten moest je je ook echt wel stevig vasthouden om goed op je plekkie te blijven zitten.

Eenmaal aan land meteen met onze natte kleren de tuk-tuk in terug naar ons "huisje". De tuk-tuk bestaat uit een "doosje" van stalen pijpen op een wieltje, een smal maar ok zitplekje en een scooter aan de rechterkant waar de chauffeur op zit. Omdat we 1 nacht eerder terug waren dan gepland moesten we maar hopen dat er al plek was in de villa waar we na onze tocht zouden verblijven. Op dat moment waren we ineens echte backpackers zonder verblijfplaats voor die nacht. Kunnen we toch stoer zeggen dat we dat ook mee hebben gemaakt en niet alleen maar luxe reizigers zijn😎😎!

Aangekomen in de villa.... Tromgeroffel.... Geen plek meer!! Mijn wereld stortte in en ik viel huilend als een plumpudding neer, mijn vuisten sloegen op de grond en mijn benen spartelde van ellende..........
Neh, dat is niet helemaal waar! Gelukkig hadden we onszelf er aardig op voorbereid. De crew van de villa regelde vrijwel direct een plekje in een guesthouse naast de villa. Echt perfect geregeld en onwijs gastvrij.

We werden superlief ontvangen door de eigenaresse van het guesthouse. Bij binnenkomst lagen er 3 kleine meisjes op hun buik naast elkaar voor de tv en aan de blije geluidjes hoorde je dat er een kinderprogramma opstond. Een welkom "hallooo" klonk in koor. Trapje op en daar was ons verblijf voor die nacht. Een prima kamer met een prima (koude) douche. Meer dan goed genoeg voor 1 nacht.

Meteen onze kleding uitgehangen en onze schoenen ondersteboven om de hele regenbui van de dag ervoor eruit te laten lopen.

Robb was (weer) uitgenodigd om te komen voetballen en omdat ik nou eenmaal de liefste vriendin ever ben ging ik daarmee akkoord. Achterop de scooter en hop naar het voetbalveld. Robb viel nogal op met zijn witte huid tussen al die getinte gasten dus het was niet moeilijk om deze lichtgevende lantaarnpaal te volgen. Robb maakte al snel een onbedoelde handsball waarna een penalty volgde.. "GOAL".. Maar helaas dus wel voor de tegenpartij. Gelukkig had ik goed op zitten letten en stond ik niet direct met mijn pompoms mijn cheerleadersdansje uit te voeren, pfjoew😅. Robb vind btw wel dat bij dit stukje tekst even vermeld moet worden dat het veld bagger slecht is en de bal daardoor opstuiterde tegen zijn hand.. Dus bij deze 😇..

Die avond zijn we in droge, schone en lekker ruikende kleding uit eten geweest met Ricky & Lisa (crew member en zijn Nederlandse vriendin). Uiteraard ging Robb voor de saté Ayam en ik kon het niet laten om eindelijk weer een pizza te verslinden na alle noodles en rijst van de dagen ervoor.

Na een hoop geklets en gelach was het toen eindelijk tijd voor een goeie nachtrust!! See you next time.

3 Reacties

  1. Stefanie:
    12 juli 2018
    Leuk zeg ben wel beetje jaloers hoor mooie reis maken jullie. Ik ga je verhalen lezen 😊
  2. Marco:
    12 juli 2018
    Geloof er helemaal niet van Robbert. Van die bal
  3. Wil:
    12 juli 2018
    1 nacht trekking i.p.v. 2? Vanwege natte kleding? 🤔 Watje!